De liefde tussen een man en een vrouw, of misschien tussen twee mannen of twee vrouwen. Of: de liefde tussen een ouder en een kind.

Maar er zijn nog veel meer vormen van onvoorwaardelijke en onverwoestbare liefde. Zoals de liefde tussen een mens en een dier, of tussen een mens en een 'liefhebberij' - een passende term in dit verband - bijvoorbeeld een sport.

Is dat echte liefde? En is die liefde wederzijds? Misschien niet. Mensen kunnen van sport houden, maar andersom niet, toch?
Toch mogen we de impact van liefde voor een sport niet onderschatten.
Zo weet ik dat er heel wat liefdes zijn geweest die korter duurden dan d liefde tussen mevrouw Hedy van Woesik en de hockeysport.

Beste mevrouw Van Woesik,
Het enthousiasme dat u al jaren onverminderd aan de dag legt voor de hockeysport, is even opmerkelijk als aanstekelijk.

Meer dan 50 jaar geleden moet er iets gebeurd zijn waardoor de liefde voor de hockeysport ontbrandde. Wat startte met een vonk groeide uit tot een vuur dat nooit meer is gedoofd.
De leden van de Waalrese hockeyclub M.H.V. DVS zullen dat stuk voor stuk beamen.

In de loop der jaren hebt u uw kennis en uw enthousiasme inzake de hockeysport overgebracht op talloze spelers en speelsters van M.H.V. DVS.
U bracht hen beginselen van het hockey bij, gaf trainingen, coachte teams, vervulde bestuursfuncties, waaronder die van secretaris en penningmeester, draaide bardiensten en speelde voor vliegende keep, bijvoorbeeld door teams te trainen, trainers op te leiden en wedstrijden te fluiten.

Ook op de achtergrond was u bijzonder actief. Niet alle leden zullen daarvoor oog hebben gehad, maar als lid van de technische commissie, de scheidsrechterscommissie en de commissie algemene zaken fungeerde u vele jaren als een rots in de branding.

U bent een echt clubmens. U en de vereniging zijn als het ware met elkaar vergroeid. U bent zowat dagelijks op de club te vinden.
Doordeweeks om training te geven, zaterdags om jeugdwedstrijden te kijken of zelf te fluiten.
Dat doet u niet alleen uit liefde voor de club, maar ook vanuit de overtuiging dat als je iets als bestuurslid wilt bereiken, je aanwezig moet zijn op de club: langs de lijn en in de kantine.
Ook toen uw gezondheid haarscheurtjes begon te vertonen bleef u naar de club komen.

De leden - en hun ouders - zijn u bijzonder erkentelijk voor zoveel jaren onvoorwaardelijke inzet. U wist zowel uw liefde voor de hockeysport als uw technische bagage over te brengen op honderden speelsters. Ouders vertrouwden u met een gerust hart hun kinderen toe.

In 1973 werd u lid van M.H.V. DVS, mevrouw Van Woesik. Dit jaar vijftig jaar geleden.
Een oud-bestuurslid van de vereniging heeft becijferd - het is een grove schatting - dat u in totaal zo'n 12.000 uur van uw leven aan de vereniging hebt besteed.
Stel nou dat een kalenderjaar 47 werkweken van 38 uur telt, dan kom je op 1.786 werkuren per jaar. Deel 12.000 uur door 1.786 dan kom je op 6,7 jaar!
Met andere woorden: u hebt in feite 6,7 jaar gewerkt voor M.H.V. DVS, geheel onbaatzuchtig!
Dat is een enorm compliment waard.

U verdient niet alleen de mooist denkbare woorden, maar ook een tastbaar teken van onze dankbaarheid.

Hedy Jane van Woesik,
Het is mij een genoegen u te kunnen meedelen dat Zijne Majesteit de Koning heeft ingestemd met de voordracht u te benomen tot Lid in de orde van Oranje-Nassau.